گاهی داری مسیر مستقیم و صافی را جلو می روی. همه چیز درست و ساده است ، ولی وقتی چند سال بعد از دور به آن نقطه نگاه می کنی ، مثل پرتگاهی پر شیب و پر پیچ و ناهموار و مخوف به نظر می اید ، که حتی نمی توانی بفهمی چگونه روزی در آن ایستاده بودی
که چه؟
-
میترسم؟ فکر نکنم. غمگینام؟ کمی. فقط میدانم حوصلهی این یک قلم را
ندارم. شاید یک «که چی؟» قلنبهی نخراشیده در وجودم رشد میکند و روزی
میترکد. همهی...
2 weeks ago