یادم هست زمانی که مسابقات یورو 96 را تماشا می کردم ، بازیکنان آلمان مردان بزرگی بودند که می شد به آنها اعتماد و تکیه کرد. حتی وقتی که تیم عقب بود ، خیال من راحت بود که خب مردان تیم حتما کاری از دستشان بر می آید. کلا فوتبال یک جور بازی بین 22 تا "آدم بزرگ " بود.وقتی در نیمه نهایی بازیها آلمان در نیمه اول با یک گل از انگلیس عقب افتاد ، من داشتم شام می خوردم. با خونسردی و ایمان کامل به پیروزی آلمان ، تقریبا بی تفاوت، به خوردن ماکارونی ام ادامه دادم .حالا به طرز غم انگیزی شرایط دگرگون شده است ، و بسیاری از "مردان تیم" بچه هایی هستند که 3-4 سال از من جوانترند ! نمی دانم چطوری می شود در مواقع بحرانی به آنها امید بست. حالا فوتبال به طرز مسخره ای بازی "بچه کوچولو ها" به نظر می آید و تازه کجای کار را دیده اید ! از این به بعد هر دوره وضع فقط بدتر خواهد شد.روزی خواهد رسید که ستاره های آن روز تیم آلمان ، هنوز به دنیا نیامده اند ! ا
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Blog Archive
-
▼
2010
(113)
-
▼
June
(13)
- پیام مردمی کیهان ، 6 تیر1389
- راستش را بخواهید ، دلم می خواهد تمام کودکان غزه از...
- پیام مردمی کیهان ، 1 تیر1389
- فوتبال
- روشنفکری
- بفرمایید شیرینی
- تابستان از نظر مسافرت فصل غم انگیزی است. وقتی که ک...
- دستم کمی (فقط کمی ) درد گرفته است. یعنی اذیتم می ک...
- هنوز افق های بسیار گسترده دیگری از پوچی برای کشف ش...
- دیگر حالم از همدردی با غزه و همدردی با فعالین صلح ...
- سلام
- شاهنامه
- گیاهخوار
-
▼
June
(13)
No comments:
Post a Comment